Voordat een illustratie af is, heb ik vooraf een ware familie in potlood geschetst.
Achter elk familielid zit een klein verhaal. Ik leef me daarbij in in gelaatstrekken en loophoudingen, totdat ik het karaktertje in m'n vingers heb en in de uiteindelijke illustratie ga schilderen. Schetsen is een beetje voor God spelen, maar dan met potlood- in plaats van sterrenstof.
Over de karaktertjes in de illustratie hieronder, (Zomerpark heet-ie en ik schreef er eerder een blog over). Zoek de meneer die onder de boom ligt te lezen:
Hij is even naar buiten gegaan, na een lange ochtend onderzoek doen en gewichtige stukken schrijven aan 't rommelig bureau, waarop ook een kopje met koude koffie staat.
Voor zijn teckel geen hondenmandje op de bagagedrager (dat moet nog ergens liggen), maar een kratje dat op dat moment van pas kwam. Met een kussentje erin, dat wel.
En dan het meisje met haar honden, bij de vijver.
Er zijn honden die, als het baasje hen haar blik geeft, hun oren spitsen, haar verwachtingsvol aan kijken en wéten dat ze mee mogen wandelen. Wanneer 't bazinnetje dit dan bevestigt met een subtiel vrolijk gebaar, rennen ze blij en dol rondjes om de salontafel. Zoals deze immer opgewekte dalmatiërs.
Over de tekening hierboven. Dat ging zo: Eerst tekende ik het meisje op de bank, dat een appel eet en geniet van het moment. Pas daarna bedacht ik de bedelende honden erbij. Vervolgens wilde ik niks meer aan de tekening doen.
Tenminste, ik denk dat het in die volgorde is gegaan, want een hond die appeltjes lust… Ken jij er een?
Dit hondje vertrouwt zijn baasje wel, maar of-ie 'm respecteert…
Over de laatste schetsen mag jij het verhaal achter de gezinsleden bedenken :-)
Je ziet een vader, moeder, vier dochters, een zoon en twee overactieve Jack Russel terrier hondjes.
Als je wilt help ik je op weg met de volgende vraag:
Wie staat er 's morgens als eerste op en wat gaat-ie dan als eerste doen?
Stuur me gerust je reactie door op dit blog te reageren.
Ik ben benieuwd.
