Een bioloog omschreef het seizoen eens zo:
In de herfst leunt moeder natuur achterover in een grote luie stoel, met een cognacje in haar hand. Ze kijkt voldaan toe hoe al het werk, dat in de lente en zomer is verricht, klaar is.
Een prachtige beeldende omschrijving. Ik zie moeder natuur helemaal voor me zitten, in haar ruime fauteuil.
Er is nog een verbeelding van de herfst waar ik enthousiast over ben. Die van een godin en hier zie je haar staan:
Dit is Mabon en zij staat voor de herfst-equinox.
In heel oude religies, waarbij mensen de natuur sterk bij hun geloof betrokken, stonden de seizoenen voor verschillende godinnen. De Herfst-Equinox is op 22 september en sluit de zomer officieel af. De zon staat recht boven de evenaar en de dag en nacht zijn even lang. Daarna worden de nachten langer en dit gaat samen met een periode van inkeer, waarin je terugkijkt op het jaar dat is verstreken.
In een eerste schets van de herfst-equinox teken ik haar in een fijne japon, die wappert in de wind.
Maar ik vind ‘t een beetje 'n brave herfst worden, met van die verstandige schoenen aan. Ik maak de schets niet af en begin aan een volgende.
De herfst mag wel in een stoerder pak. Een strakke broek bijvoorbeeld, met daarop ’n leren jack. En ze heeft pumps aan!
Beter zo toch?
Ze draagt een riem met daaraan een gesp die symbool staat voor de afstervende natuur en naderende lange nachten.
En ze heeft een tatoeage.
Géén ienieminie-spinnenwebbetje op de enkel, hè?!
Haar tattoo gaat de kuiten rond, loopt over de bovenbenen, via haar dijen, billen, over de rug, tot tussen de schouderbladen… Hopla!
Om het af te maken een lief detail: fijne parels om de hals en herfstbloemen in heur haar.
Het is een lieve stoere herfstgodin.
Zie je haar voor je in een grote luie Chesterfield-fauteuil? Achterover leunend en met een cognacje in haar hand? De lage zon verwarmt haar gezicht en ze kijkt voldaan toe hoe al het werk, dat in de lente en zomer is verricht, klaar is.
Dankjewel voor het lezen van deze blog!
Deel 'm gerust met een herfstliefhebber.